Myślałem, że będę prowadził satysfakcjonujące życie rodzinne. Żonaty od dziesięciu lat i ojciec dwóch uroczych córek, myślałem, że nasza sprawa jest solidna. Ale stopniowo zauważyłem subtelną zmianę w zachowaniu mojej żony Melissy. Stała się bardziej zdystansowana, często zajęta telefonem komórkowym i wydawała się być gdzie indziej, daleko od naszego rodzinnego kokonu.
A potem pewnego dnia, bez żadnego ostrzeżenia, powiedziała mi, że chce zakończyć nasze życie.
Spróbuj uratować, co możesz.
Szok był ogromny. Ja i nasze córki próbowałem przekonać je, aby ponownie rozważyły swoją decyzję, aby dać nam szansę na przezwyciężenie tego trudnego czasu. Ale nic nie działało. Pomimo moich szczerych słów, Melissa wydawała się zdeterminowana, aby wybrać inną drogę.
Nie potrzebowaliśmy pomocy. Nasze córki były pod dobrą opieką i regularnie spędzaliśmy czas z rodziną. Niemniej jednak moja żona wskazała, że czuje potrzebę „odnalezienia siebie” i prowadzenia innego życia.
Opieka nad dziećmi
Kiedy odeszła z domu, zostałam sama z obowiązkami domowymi, pracą i przede wszystkim smutkiem moich córek. Jej niewinne pytania o powrót matki głęboko mnie poruszyły.
Jakby tego było mało, wkrótce potem otrzymałam diagnozę lekarską, która jeszcze bardziej zakłóciła moje codzienne życie: miałam raka. Ale Melissa już odeszła, a ja jeszcze nie miałam okazji jej o tym powiedzieć.
Kolejne wyzwanie
Najbardziej bolesna była dla mnie wiadomość, że Melissa związała się z kimś innym. W mediach społecznościowych odkryłam zdjęcia z wyjść i kolacji w eleganckich restauracjach. W międzyczasie moje córki rysowały obrazki, na których strasznie tęskniły za matką.
Pomimo tych ran wytrwałam. Pomiędzy intensywną opieką medyczną a obowiązkami domowymi, dobro moich dzieci było moim priorytetem. Nie do pomyślenia było, aby pozwolić im dorastać bez wskazówek.
