Jako dziecko Emma marzyła o bajkach. O zamku, sukienkach księżniczek… I oczywiście o księciu. Jego ambitni rodzice go do tego zachęcali — przynajmniej na swój sposób. Ale gdy dorastała, te słodkie marzenia ustąpiły miejsca znacznie bardziej surowej rzeczywistości: każda decyzja w jej życiu musiała służyć jednemu celowi: wspinaniu się po szczeblach drabiny społecznej. Nawet jeśli oznaczało to odłożenie serca na bok.
Rodzice byli zafascynowani statusem społecznym
W ich nienagannie utrzymanym sąsiedztwie wygląd był królem. Ojciec Emmy mówił o rezydencjach tak, jak mówi się o pogodzie, a matka wybierała przyjaciół tak, jak wybiera się butelkę wina: według etykiety. Dochody innych rodzin również były dokładnie sprawdzane. Emma zaczęła czuć się ograniczona w tym kontrolowanym świecie.
Jedno wspomnienie spośród tysięcy: matka chłodno odrzucająca błyskotliwą, ale źle ubraną koleżankę z klasy.
„Nie dość dobra dla ciebie” — powiedziała. Tego dnia w idealnym wszechświecie Emmy otworzyła się rysa.
Przeczytaj więcej na następnej stronie
