Wymieszałam jajka z mąką i powoli pokiwałam głową.
„Tak właśnie się czuję” – powiedziałam. Dlaczego nie powiedział mi o zaufaniu?”
Składniki do pieczenia na blacie | Źródło: Unsplash
Dwie kobiety stojące w kuchni | Źródło: Pexels
„Ponieważ wiedział, że Cheryl spróbuje to zniekształcić. Albo zmienić. Albo zrobić coś strasznego. Nie chciał, żebyś dźwigała ciężar obrony tego, co już było twoje. I, moja droga, myślę, że mój brat myślał, że będzie miał więcej czasu z tobą. Jego atak serca przyszedł nagle i pozbawił go tego. Ufał, że będę go chronić… i chronić siebie”.
Ponownie pokiwałam głową.
„Powinienem był interweniować, kiedy Cheryl zaczęła się źle zachowywać. Ale nie zareagowałem, Ellie. Ja też byłam w żałobie”.
“Dziękuję”, szepnęłam, siekając orzechy pekan. “Uratowałaś mnie…” “Uratowałaś mój dom”.
Dwie kobiety stojące w kuchni | Źródło: Pexels
Pokrojone orzechy pekan na desce | Źródło: Pexels
Ciocia Janine podeszła do mnie i wzięła mnie za rękę.
“Nigdy nie zostaniesz na ziemi zbyt długo, Ellie. Zostałaś nazwana na cześć mojej matki, Eleanor. Jesteś wnuczką kobiety, która zbudowała swój dom gołymi rękami i nigdy nie zaakceptowała czyjegoś nonsensu!”
Potem czekaliśmy na nasze ciasto. Nie było tak dobre jak ciasto mojej mamy, ale dało nam potrzebny komfort.
Posiekane orzechy pekan na desce | Źródło: Pexels
Placek pekanowy na stole | Źródło: Unsplash
Tej nocy spałam w moim starym pokoju.
Czytaj więcej na następnej stronie
Nie rozpakowałam wszystkiego od razu. Na ścianach wciąż były wyblakłe dziurki od plakatów, które zdjęłam lata temu, a w rogach unosił się delikatny zapach lawendy i kurzu.
Otworzyłam szafę, spodziewając się, że wszystko zniknie, ale tam było… pudełko wspomnień z dzieciństwa, których tata nigdy nie pozwoliłby Cheryl wyrzucić.
Placek pekanowy na stole | Źródło: Unsplash
Stare pudełko na stole | Źródło: Unsplash
Chodziłam boso po domu, każdy skrzyp z podłogi z twardego drewna witała mnie jak stary przyjaciel. Na korytarzu dotknęłam przełączników, które tata opisał swoim niechlujnym charakterem pisma.
W jej pokoju, jego pokoju, zawahałam się.
Drzwi skrzypnęły cicho, gdy weszłam.
Jego szafa była nadal pełna. Koszule w kratę, znoszone bluzy z kapturem i brązowa kurtka, którą nosił każdej jesieni. Zakopałam w niej twarz, nieświadomie. Pachniała drewnem cedrowym, wodą po goleniu i porankami, kiedy nucił, robiąc kawę.
Stare pudełko na stole | Źródło: Unsplash
Ubrania wiszące w szafie | Źródło: Pexels
Nie płakałam. Zostałam tam i wdychałam to.
Później siedziałam ze skrzyżowanymi nogami na podłodze w sypialni, z gitarą na kolanach. Piosenka, którą napisałam po pogrzebie, powoli wracała do mnie, jak pamięć mięśniowa.
Nie było idealnie. Ja też nie.
Ale cisza wokół domu wydawała się teraz inna. Dom nie był już nawiedzony. Był naprawiam. I to była moja.
Młoda kobieta stojąca na zewnątrz | Źródło: Unsplash
Młoda kobieta stojąca na zewnątrz | Źródło: Unsplash
Przeczytaj także: Moja bratowa i brat zażądali, abym użyła mojej karty kredytowej – Kiedy powiedziałam nie, wzięli ją i dostali to, na co zasłużyli
Ta praca jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami i ludźmi, ale została sfabularyzowana w celach twórczych. Imiona, postacie i szczegóły zostały zmienione w celu ochrony prywatności i ulepszenia narracji. Wszelkie podobieństwo do prawdziwych osób, żywych lub martwych, lub do prawdziwych wydarzeń jest czysto przypadkowe i nie było zamierzone przez autora.
Autor i wydawca nie składają żadnych oświadczeń dotyczących dokładności wydarzeń lub przedstawienia postaci i nie ponoszą odpowiedzialności za jakiekolwiek błędne interpretacje. Ta historia jest dostarczana „tak jak jest”, a wszystkie wyrażone opinie są opiniami postaci i nie odzwierciedlają opinii autora ani wydawcy.
