Była dobrą żoną, miała wielu przyjaciół w swojej społeczności, kochała swojego męża i często przekazywała datki na rzecz lokalnych organizacji charytatywnych, w tym na rzecz domu opieki, który zawsze potrzebował zaopatrzenia i pieniędzy. Zgłaszała się jako wolontariuszka, kiedy tylko mogła, ponieważ jej babcia została tam wysłana, gdy Priscilla była mała, a ona nienawidziła warunków, w jakich żyli niektórzy podopieczni.
Wiele lat później Oliver zmarł i odziedziczył wszystko, co posiadał, łącznie z domem. Priscilla w pewnym stopniu zdawała sobie z tego sprawę, ale nigdy nie wyobrażała sobie, że Kenji wyrzuci w ten sposób starszą kobietę.
Miała pewne oszczędności, ale wykorzystała je głównie na sfinansowanie emerytury. Nie było jej stać na mieszkanie i nie miała dokąd pójść. Wiedziała jednak, że Kenji nie zmieni zdania, więc musiała zacząć pakować walizki. Zadzwoniła też do przyjaciółki, pani Stubby, która zaproponowała jej nocleg na kanapie. Ale nie było to rozwiązanie trwałe.
Jednak pani Stubby była również wścibska w okolicy i wkrótce wiele osób dowiedziało się, że Priscilla jest bezdomna. Zaproponowali wiele rozwiązań, ale dopiero gdy zadzwoniła dyrektorka miejscowego domu opieki, pani Patrick, starsza kobieta znalazła nowy dom.
„Przyjedź tutaj i zostań na zawsze” – nalegała pani Patrick, która nawet wysłała część personelu, żeby pomogli jej w przeprowadzce.
To nie było idealne. Priscilla nigdy nie myślała, że trafi do domu opieki. Ale nie było tak źle. Zaoferowała pani Patrick miesięczne stypendium na jej pobyt, ale dyrektorka odmówiła.
Reszta na następnej stronie
zobacz ciąg dalszy na następnej stronie
