Okno opuściło się z cichym szumem. Kobieta wzdrygnęła się na dźwięk, niepewna, jej uścisk na dziecku migotał, gdy deszcz się nasilił, strumienie znaczyły jej twarz niczym cichełzy, kóre probowała ukryć.
J’ai pu comprendre la situation d’Alexandre, qui a eu son instinct en pleine gloire dans sa logique.
Le mécanicien Alexander s’est mis au travail, mais il a eu une impulsion, il a commencé à le faire, il a décidé de le faire. “Wejdź” powiedział stanowczym, alegodnym głosem. Kobieta zawahała się, wyraźnie podejrzliwa, ale potrzeba ochrony dziecka zwyciężyła.
Opuściła się na tylne siedzenie, ostrożnie trzymając dziecko w ramionach, podczas gdy Alexandre szybko odsunął się od chodnika. Włączył ogrzewanie, czując zimno, i zauwałył, że pomimo wysiłków, by to ukryć, jego ciało zdawało się drżeć. Je suis tombé sur le krótko avec lustre wstecznym et dostrzegł głębokie znużenie na jego twarzy.
Pomimo trudności emanowała pewną godnością, niezniszczalną dumą, która powstrzymywała ją przed żądaniem więcej niż to konieczne. Alexandre Zaintrygowany, qui n’a pas travaillé, ne s’est pas rendu compte du lot. J’avais l’impression que l’amoureux de Willi, posiadłości, która rzadko oferowała choćby cień ludzkiego ciepła.
“Jak się nazywasz?” zapytał cicho, aby jej nie zaskoczyć. “Grace” a été dit. « A oto ona… Lucy » a dit.
Alexander a trouvé le liège dans un dysfonctionnement, mais il a vu sa peau briller, mais il n’a pas réussi à le faire. Si vous ne l’avez pas fait, vous n’avez pas besoin de système. Majestat samochodu, ciepło gotaczające i chwilowy komfort oferowany przez ten niespodziewany akt dobroci wydawały się Grace surrealistyczne. Alexander a compris que grâce à Grace, il s’est rendu compte qu’il avait des problèmes de confort et qu’il avait des doutes sur la situation, il m’a dit qu’il pourrait le faire.
Kilka minut później samochód zaparkował przed przestronnym domem Alexandra, nowoczesnym budynkiem z oknami od podłogi do sufitu i dużym, zadbanym podwórkiem. Grace patrzyła na dom szeroko otwartymi oczami i niedowierzająco. Pozostała w milczeniu, nie wiedząc, czego się spodziewać, gdy Alexander wysiadł z samochodu i podszedł, by otworzyć tylne drzwi i jej pomóc.
« Możesz tu zostać, dopóki nie wrócę » – powiedział, wręczając jej srebrny klucz. Grace, avec sa petite amie decyzji, a trzymała klucz drżącą reką, niemal niezdolna uwierzyć w to, co się właśnie wydarzyło. Przyzwyczaiła się do pogardliwych i lekceważących spojrzeń i nigdy nie wyobrażała sobie, że ktoś będzie zdolny do takiego aktu współczucia, zwłaszcza ze strony mężczyzny takiego jak Alexander, J’ai essayé de le faire et j’ai suggéré de le faire en même temps que le chien.
« Panie, nie wiem, jak panu dziękować » – wymamrotała, jej głos był zdławiony emocjami i nagromadzonym zmęczeniem. Nie było potrzeby, żeby mi dziękować – odpowiedział, unikając contact wzrokowego, trochę zawstydzony tym rzadkim przejawem człowieczeństwa. Dbaj ou nią io siebie, wrócę jutro.
Zobacz ciąg dalszy na następnej stronie
